رایحههای عطر
رایحه ابتدایی
گل زنبق یا Iris گونهای همیشگی از زنبقیان، گلی خاص که به خاطر شکنندگی در تزئینات و دسته گل استفاده نمیشود، اما با یکبار دیدن، عاشق زیبایی آن میشوید. اسم آن یعنی Iris از الهه رنگینکمان در یونان که Irida نام داشته، گرفته شده است. بر اساس این افسانه از جای پای این الهه بر زمین گل زنبق میروییده است و به طور اعجابانگیزی میتوانیم رنگهای رنگینکمان را در گل زنبق ببینیم. این گل دارای رایحه پودری تلخ و کمی خنک است و به خوبی با گل رز و گل یاس ترکیب شده و دارای ماندگاری بسیار بالایی میباشد.
گل بنفشه یا Violet که به آن بنفشه شیرین نیز میگویند در منطقه مدیترانه و آسیای صغیر رشد میکند. بنفشه از قدیم به خاطر رایحه شیرین و گلی و به خاطر خواص درمانی در درمان بیماریهای سرماخوردگی، آسم، دردهای مفصلی و عفونتها معروف است. بنفشه نماد آتن در باستان و یکی از گلهای مورد علاقه ناپلئون بناپارت بوده و در قرن 19 عطر آن بسیار محبوب بوده است. از برگهای بنفشه نیز در عطرسازی استفاده میشود و رایحهای متفاوت از خود بنفشه دارد. بنفشه از گروه رایحههای گلی است و رایحهای پودری، شیرین، چوبی و گلی دارد.
رایحه شکوفه پرتقال یا Orange Blossom از دسته رایحه گلهای سفید که رایحهای خنک و شیرین از شکوفههای درخت پرتقال تلخ دارد. شکوفه پرتقال در عروسیهای چین باستان استفاده میشده و استفاده از آن شگون داشته است. این رایحه به خوبی با رایحه مرکبات ترکیب شده، به ماندگاری عطر کمک کرده و در اکثر دستههای عطر استفاده میشود.
رایحه میانی
دانه تونکا یا Tonca Bean دانههای درخت Dipteryx Odorata (درخت گل از خانواده نخود فرنگی که در آمریکای مرکزی میروید و گلهای زیبایی دارد) میباشد که مشکی و قهوهای رنگ، چروکیده و ظاهری شبیه بادام دارند. اولین بار در سال 1973 به فرانسه برده شد و مورد استفاده قرار گرفت. دانه تونکا خصوصیات وانیل را دارد و طعمی شبیه به دارچین، زعفران، بادام و میخک خشک شده دارد. جز فلفلها است اما از لحاظ رایحه در دسته شرقی قرار دارد و به خوبی با تنباکو، عنبر، اسطوخودوس، پوست لیمو، گل رز، چوب صندل سفید و نعنا هندی ترکیب میشود.
چوب صندل سفید یا Sandalwood که دارای رایحه کلاسیک و شرقی چوب و شیر (شیرین و چوبی) که ملایم و قوی است، میباشد. صندل سفید از گونه درختان صندل میباشد که جز ترکیبات مهم و باارزشی در عطرسازی میباشد و دارای چوبی سخت و زردرنگ است. تاریخچه آن به 4000 سال قبل و به کشورهای هند، یونان، مصر و روم برمیگردد. در ساختن معابد از آن استفاده میشده و در مصر، مردم از آن در مومیایی کردن انسانها استفاده میکردهاند.